Jesteśmy w
rzeczywistości przedziwnej, totalnie niecodziennej, w której dotychczasowy
świat stanął na głowie… Pozbawieni
swoich rytuałów, wytrąceni z utartych torów, próbujemy sobie poradzić ze
strachem i zaadaptować do zmian. Zamknięci w domach w trosce o zdrowie swoich i
najbliższych ponosimy pewną cenę, którą w pełni będziemy mogli poznać dopiero
po ustąpieniu epidemii. Jednak – możemy na wszystko spojrzeć z perspektywy
rozpaczy, albo z perspektywy wyzwania. No i ja zdecydowanie wolę to drugie
podejście. Jak przetrwać? Jak sobie poradzić, gdy ciężko? Co może pomóc w tych
obszarach, które ulegają zmianom?
1.Kontakty z
innymi ludźmi
Jesteśmy
istotami społecznymi. Nawet introwertycy lubią (a nawet potrzebują!) spotkać
się czasem z innymi. A teraz jesteśmy przymusowo uwięzieni. Nie jest w porządku
łamać kwarantannę, ale być może to bycie samemu jest dla niektórych bardziej
przerażające niż wizja samej choroby. W poczuciu osamotnienia nasilają się
myśli lękowe i depresyjne. Co więc może pomóc? Odpowiedź jest zadziwiająco
prosta – bądźmy w kontakcie telefonicznym i internetowym. Szczęśliwie mamy
obecnie tak wiele możliwości! Zamiast pójść na kawę do kawiarni, umówmy się na
kawę online – my ze swoją kawą u siebie, a koleżanka – czy inny bliski nam człowiek
– u siebie z kawką. I patrzmy przez kamerkę na siebie. Rozmawiajmy jak
najwięcej przez telefon, pielęgnujmy znajomości i relacje, wspierajmy się
wzajemnie, rozmawiajmy o bieżącej rzeczywistości, ale także o planach na
przyszłość, o wspomnieniach i o zwykłych pozakryzysowych kwestiach. A nawet
plotkujmy. W końcu funkcja plotki – jak z badań psychologii społecznej wynika -
to tworzenie więzi:) Jasne, że nic nie zastąpi kontaktu na żywo, ale ważne jest, żeby być w ogóle w
kontakcie!
2.Aktywność
fizyczna
Od ruchu i
aktywności zależy także nasz stan psychiczny. Nie wiadomo jak długo będzie można
jeszcze pojechać do lasu, pójść pobiegać, udać się na spacer albo przejechać się
rowerem, choć póki można to korzystajmy z tego ile się da! Byle z dala od innych
ludzi! Kto ma duży ogród, ten ma wielkie szczęście – w każdym momencie może
wyjść i popracować w ogródku, dzieci mogą się wyskakać i poszaleć. Ale co z
większością populacji? No cóż, i tak nie jest źle - w Internecie znaleźć można plany
treningowe, można ćwiczyć samemu w domu. Można zorganizować sobie ćwiczenia
wysiłkowe lub relaksacyjne (zaczynam dzień od jogi i jakoś od razu mi jaśniej:)). Wystarczy chcieć, umówić się z sobą
samym – w jakie dni tygodnia o której godzinie ćwiczymy – i działać. Wiem, że
trudno samemu się zmobilizować, jednak wiem też, że jest to osiągalne. Skoro
dla zdrowia fizycznego zostajemy w domu, to dla zdrowia psychicznego dbajmy o aktywność
fizyczną.
3.Przyroda
Czy chcemy
czy nie, jesteśmy dziećmi natury. Bez kontaktu z przyrodą więdniemy jak kwiaty
bez wody. W otoczeniu roślin lepiej funkcjonujemy pod każdym względem – jesteśmy
zdrowsi, spokojniejsi, dzieci lepiej się rozwijają, łatwiej potrafimy się
skoncentrować. Jednak skoro my nie możemy iść do parku, to może niech park
przyjdzie do nas? Jeśli nie mamy w domu za dużo roślin doniczkowych to może to
jest czas aby się w nie zaopatrzyć? Kupując przez Internet oczywiście. Możemy także
zasiać bazylię lub rzeżuchę, albo hodować kiełki. Takie parapetowe uprawy
uwielbiają zwłaszcza dzieci. Wychodźmy jak najwięcej na balkon, otwierajmy
szeroko okna, wpuszczając do domu rześkie powietrze. A kto ma ogródek, niech spędza
w nim jak najwięcej czasu. Może nawet z laptopem przy zdalnej pracy? A co;)
Kto mi nie
wierzy, temu polecam dwie książki:
-„Ostatnie
dziecko lasu. Jak uchronić nasze dzieci przed zespołem deficytu natury”
(Richard Louv, Wyd. Mamania, Warszawa 2016) - książka o tym, jak niezbędny jest
kontakt z przyrodą dla prawidłowego i wszechstronnego rozwoju dzieci.
- „Skogluft. Mieszkaj
zdrowo. Norweski sekret pięknego i naturalnego mieszkania” (Jorn Viumdal, Wyd.
Znak, Kraków 2019) – pozycja o tym, jak już sama obecność roślin w mieszkaniu
wpływa korzystnie na nasze zdrowie i samopoczucie.
4.Wspólny
czas z rodziną
Dla wielu to właśnie
ten aspekt może być wyzwaniem numer jeden. Zwłaszcza jeżeli dzielona przestrzeń
to niewielki metraż i zwłaszcza, gdy relacje między poszczególnymi osobami nie są najlepsze…
Gdy na co dzień mijamy się w drzwiach i komunikujemy się tylko w sprawach
organizacyjnych, to ciągła wspólna obecność może wzmagać poziom stresu. W
Chinach podobno wzrosła ilość rozwodów po odwołaniu kwarantanny więc sprawa nie
jest błaha… Co zatem może pomóc? Moim zdaniem – jak w wielu różnych obszarach –
przede wszystkim równowaga. Miejmy czas razem ale też – na ile to możliwe –
czas osobno. Może samotny spacer? A może chwilowe odcięcie się z słuchawkami na
uszach i zanurzenie się w swój świat muzyki lub filmu?
Obok dbania o swoją przestrzeń, takie wymuszone bycie razem może stanowić niesamowitą szansę dla poznania się bliżej i takich wspólnych czynności, na które w normalnym biegu nie mamy właśnie czasu. Myślę tu przede wszystkim o wspólnych posiłkach. Dzięki pracy w domu możemy jeść wspólnie obiady, a także śniadania i kolacje! A wspólne posiłki są niezmiernie ważne przede wszystkim dla dzieci. W pewnych badaniach wykazano, że dzieci, które jadały co najmniej jeden posiłek dziennie wspólnie z całą rodziną wykazywały znacznie mniej trudności emocjonalnych i wychowawczych niż dzieci, które nie miały takich możliwości. Pomyślmy co to za zasób – trzy posiłki dziennie, codziennie przez kilka tygodni? Z tej perspektywy to przecież rewelacja:) Ponadto wspólny czas w domu może być okazją do rewizji obowiązków domowych – czyli przydziału, kto za co jest odpowiedzialny. Bo skoro wszyscy jesteśmy w domu tyle samo czasu, to może każdy weźmie na siebie jakieś zadania na rzecz domu? Nawet przedszkolaki mogą włączać się w wieszanie prania, czy sprzątanie, nie mówiąc już o pomocy przy pieczeniu ciasta, co na ogół uwielbiają:)
Pomyślmy też,
co możemy robić wspólnie, na co do tej pory nie mieliśmy czasu, a może mielibyśmy
taką ochotę? Wspólne kino domowe? Planszówki? Wspólne gotowanie? Poszukajmy,
może znajdziemy coś, co okaże się w tym trudnym czasie mocno integrujące.
Powodzenia :)
